The Spectors maken indruk op Pias Nites

16/03/2014

Wij zelf zagen al enkele zeer straffe concerten van The Spectors, ook bij De Morgen zijn ze na hun passage op Pias Nites nu overtuigd van hun kunnen!

THE SPECTORS: Shoegaze interruptus ***1/2

Van meet af aan leken artiesten het draaiboek van [PIAS] Nites naast zich neer te leggen. Vervelend, want door het in de war gestuurde tijdschema stond je al vroeg op de avond voor een oneerlijke keuze: de semi-elektronische songsmid East India Youth bekijken of de shoegazers van The Spectors aan de borst drukken?

Uiteindelijk won plat chauvinisme het nipt van de aanzwellende synths, deraillerende bas en angelieke stem van East India Youth, die een uiterst intrigerende set was begonnen.

De Blankenbergse Marieke Hutsebaut deed je die keuze gelukkig niet beklagen. Met The Spectors kan ze dan ook behoorlijke adelbrieven voorleggen. Eerder zag je haar al in het voorprogramma van My Bloody Valentine, en de eerste EP van The Spectors draagt mee het signatuur van Chris Urbanowicz, die twee jaar geleden Editors adieu zei. Dit kleinood ligt vanaf vandaag in de rekken.

Met 'Nico' - vernoemd naar de Femme Fatale van The Velvet Underground - heeft het vijftal bovendien een heerlijk soezerige single op zak, die je moeiteloos katapulteert naar het begin van de jaren '90. Zo ongeveer het geboortejaar van de piepjonge Hutsebaut, dus.

Elegant vermengde deze groep ook sixties-invloeden van The Shangri-Las of The Ronettes, wat in één klap duidelijk maakte waarom het gezelschap zich naar Phil Spector noemde. Door zich zo nadrukkelijk op te trekken aan het verleden, klonken The Spectors geen moment origineel, maar in hun geval bleek goed gestolen effectief beter dan slecht bedacht.

Door een dwaling van de lichtman bleef de drumster - "de mooie Stefanie," werd ze nochtans beloftevol genoemd - een heel concert lang létterlijk onderbelicht. Onrechtvaardig, want zij bepaalde het groepsgeluid opvallend mee, door even stevig als strak de pas in de set te houden.

Even onbegrijpelijk trouwens, was de beslissing van iemand in de coulissen om het vijftal net voor het laatste nummer een halt toe te roepen. "Spijtig, want het is een heel goed nummer," mokte Hutsebaut, voor ze haar bas bedremmeld neerlegde.